27 kwietnia obchodziliśmy 99. rocznicę wyboru Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża.
W niepodległym, odrodzonym państwie polskim w 1918 roku działały liczne zawiązane jeszcze przed I wojną światową organizacje czerwonokrzyskie. Wobec ogromu potrzeb po zakończeniu działań wojennych konieczna była konsolidacja działań, dlatego też wszystkie te organizacje współdziałały ze sobą. Skala zniszczeń wojennych była ogromna. Oprócz istniejących organizacji czerwonokrzyskich licznie powstawały inne organizacje humanitarne, niosąc pomoc wszystkim potrzebującym.
Ks. Sapieha (Kroniki MOO PCK).
24 grudnia 1918 roku Książe Paweł Sapieha, jako prezes Krajowego Stowarzyszenia Mężczyzn i Dam dla Galicji, wystąpił do Międzynarodowego Komitetu Czerwonego Krzyża o uznanie tej organizacji za narodową organizację czerwonokrzyską. Z uwagi na brak na ten czas rządu, który mógłby podpisać Humanitarną Konwencję Genewską z 1864 roku, co było warunkiem koniecznym do uznania niepodległego, suwerennego państwa, prośba spotkała się z czasową odmową. Coraz bardziej oczywiste stawało się, że konieczne jest powstanie jednej, zjednoczonej narodowej organizacji, łączącej wszystkie ruchy i organizacje czerwonokrzyskie działające w odrodzonym państwie. Brak jednej organizacji, skupiającej sprzymierzone podmioty, utrudniał także kontakty z MKCK.
Z inicjatywy Samarytanina Polskiego zwołano na dzień 18 stycznia 1919 roku w warszawskim ratuszu naradę wszystkich organizacji humanitarnych , przedstawicieli wojska i władz cywilnych i samorządowych. Organizacje te podczas narady odbywającej się pod patronatem Heleny Paderewskiej utworzyły Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża. Naradę prowadził dr Józef Zawadzki, Prezes Zarządu Towarzystwa Doraźnej Pomocy Lekarskiej. Wyłoniły 30-osobowy Tymczasowy Komitet, zlecając jego przedstawicielom, w konsultacji z innymi organizacjami, opracowanie projektu statutu i prowadzenie prac organizacyjnych. Odpowiedzialnym za te zadania ustanowiono Władysława hr. Tyszkiewicza. Powstanie jednej organizacji ułatwiło koordynację sił i środków w niesieniu pomocy humanitarnej w państwie po wyzwoleniu.
Władysław hr. Tyszkiewicz zwołał na dzień 27 kwietnia 1919 roku pierwsze zebranie członków Polskiego towarzystwa Czerwonego Krzyża, na którym zatwierdzono opracowany Statut i dokonano wyboru 30-osobowego Komitetu Głównego. Zgodnie z par.26 przyjętego Statutu, Komitet Główny wybrał do zarządu następujące osoby:
Książe Paweł Sapieha – Prezes
Helena Bisping – Wiceprezes
Julia Przyjemska – Wiceprezes
Stanisław Godlewski – Sekretarz
Edward Boniecki – Skarbnik
W przyjętym w tym dniu Statucie zapisano utworzenie pierwszych oddziałów terenowych PTCK na Galicję, Wielkie Księstwo Poznańskie i Śląsk.
Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża 24 lipca 1919 r. zarejestrował i uznał Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża za jedyną organizację czerwonokrzyską działającą na całym terytorium państwa polskiego. 16 września 1919 roku PTCK zostało przyjęte do Ligi Towarzystw Czerwonego Krzyża (dzisiejszej Federacji).
